Blogumda yazacağım yazıyı kafamda tasarlar, söze öyle başlarım ama şimdi söze nereden ve nasıl başlayacağımı bilemeyerek yazıyorum. Hepimiz doğar, yaşar ve ölürüz. Başı ve sonu hepimiz için aynı fakat yaşamlarımız ve süreleri hepimiz için farklıdır. Bunu da sadece Allah bilir...
Hiç hastalanmaz dediğimiz insanların bir anda ortaya çıkan hastalıklarını düşündüm. Gençtir, çocuktur o bunu atlatır, inancıyla yaşanılanları düşündüm. Her gece uykuya dalarkan sabahı uyanacak mıyız acabalarımızı düşündüm. Kızgınlıklar, kırgınlıklar, sevinçler, heyecanlar, çoşkular, hüzünler, sıkıntılar ve mutlulukların bir kalp atış grafiğindeki gibi iniş ve çıkışlarını...
Sonra eşimin bana 6 sene önce verdiği "Farzet ki öldün" adlı kitabı elime aldım. 6 sene önce elime aldığımda biraz okumaya başlayıp, ben bunun gerisini okuyamayacağım deyip bırakmıştım. Aslında elime aldığım kitabı muhakkak okurum. Fakat konu ölüm olunca kitaptan çok etkilenir, korkarım diye düşünmüştüm. Nasılsa hepimiz öleceğiz. Ölümden kurtuluş yok. Kuranı Kerim'de "Kullu nefsin zâikatul mevti summe ileynâ turceûn (turceûne). ANKEBUT Suresi 57. ayet." yani "Bütün nefsler ölümü tadıcıdır. Sonra bize döndürüleceksiniz." der...
Aslında kitap korkulacak birşeyi değil hakikatı anlatıyordu... Zaman ilerlerken yaşanılanlar insanı pişiriyor, olgunlaştırıyor. Bugün o kitap elimde...Kitap ölümü irdelerken aslında yaşamı anlatıyordu. Okurken ne kadar boş şey için kafa yorduğumu, üzüldüğümü düşündüm. Sonra fani dünyanın aldatıcı ama sarhoş eden geçici hazlarını düşündüm. Sonuç olarak ölümün ne zamanı, ne de yaşı var...
O yüzden umarım hepimiz bu hayattan göçerken Allah'ın huzuruna iyi bir kul olarak çıkmayı, geride kalanlara güzel anılar bırakmayı ve iyilikler ile anılmayı nasip etsin...Tüm herkesin ölmüş yakınlarına ve yakınlarımıza Allah'tan rahmet ve geride kalanlara büyük sabırlar diliyorum. Ama gel gör ki gündüzün geceye kavuşması, yağmurun yerini güneşli bir güne bırakması gibi herşeye rağmen istesekte istemesekte, bazen kabul etsekte etmesekte HAYAT DEVAM EDİYOR...
Gelelim kitaba...Adından anlaşıldığı üzere "Farzet ki öldün..." Ölüm anını, kabir ve sonrasını, cennet ve cehennem dahil olmak üzere ebedi hayatı anlatan bir kitap...İlk başlarda bende pek okumaya yanaşmasamda zaman içerisinde bu kitabı okumuş olmaktan mutluyum. Kitabı okurken bugüne kadar kaybetmiş olduğum tüm insanları düşündüm ve şu an bu hayatta aldığım her nefesin ne kadar hakkını verdiğimi kafamda tezahür etmeye çalışarak, kitabın her bir kelimesini sindire sindire özümsemeye çalıştım. Çünkü yaşantımız ve davranışlarımız konusunda daha temkinli hareket etmenizi amaçlayan bir kitap. O yüzden okunmaya değer görüyorum...
